شبی در هتل Nam Hai - وبگاه مجوز بازی

به گزارش وبگاه مجوز بازی، Nam Hai به تازگی جایزه آقا و خانم اسمیتِ برترین هتل را در سال 2015 از آنِ خود نموده است. برنده این جایزه به وسیله مسافرانی که پول زیادی برای اقامت هزینه نمی نمایند، انتخاب می گردد. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

مقاله پیش رو از زبان یک جهانگرد نقل شده که شبی را با همسرش در یک هتل تفریحی گذرانده است:

این هتل برای اولین بار به وسیله جرمی کلارکسون به من معرفی گردید. جرمی طی ساخت یک قسمت ویژه از سریال Top Gear بخاطر رطوبت بالای هوا به این هتل پناه آورد؛ هتلی لوکس با معماری خیره نماینده، یک استخر و یک ساحل شنی اختصاصی به طول دو مایل. این هتل در میان درختان بزرگ نارگیل و در فاصله 15 دقیقه ایِ شهر باستانیِ هوی آن که در ویتنام قرار گرفته، واقع است. اگر از اینجا رد می شوید، ارزش سر زدن دارد. جرمی کلارکسون در برنامه تلویزیونی اش می گفت: البته اگر از اینجا رد هم نشدید، باز هم ارزشش را دارد با هواپیما خود را به اینجا برسانید!

پنج سال بعد به همراه همسرم به هوشی مین آمدیم. بعد از یک هفته که با بودجه ناچیز خود در رستوران های خیابانی غذا خوردیم، تصمیم گرفتیم به شمال، یعنی لائوس برویم. در نیمه راه مجبور شدم برای چک کردن خور دو، توقف کنم و همان موقع بود که صدای کلارک سون با آن لهجه دل نشین بریتانیایی اش را شنیدم. در آن لحظه عبارت Nam Hai را در گوگل جستجو کردم و متوجه شدم قیمت اتاق ها در این هتل از شبی 700 تا 3000 دلار و هزینه تفریحگاهش حدود 400 دلار است.

ابتدا اجازه دهید در خصوص بودجه ام توضیحی بدهم. من بسیار صرفه جو هستم؛ در خریدهایم بسیار دقیق عمل می کنم و منتظر فروش های ویژه فروشگاه ها می مانم. من از آن دسته از افراد هستم که منتظر می مانند بلیط مترو تخفیفی ارائه گردد و در مصرف بلیط هایم بسیار مراقب هستم تا مسئله ای برایم پیش نیاید. من و همسرم وقتی در آمریکاسفر می کنیم، به کمپ زدن و یا اجاره خانه مقرون به صرفه بسنده می کنیم؛ هیچ یک از ما قبلا نه در هتل پنج ستاره اقامت نداشته ایم و نه ماندن در یک تفریحگاه واقعی را تجربه نموده بودیم. اما وقتی به دوردست ها و مکان های شگفت انگیز سفر می کنیم، نگرش من نسبت به هزینه کردن تغییر می نماید. در این گونه مواقع، دیگر به بدهی هایی که باید پرداخت کنم فکر نمی کنم و دوست دارم در لحظه مسرور باشم؛ معمولاً به این فکر می کنم که دیگر ممکن است هرگز فرصت آمدن به اینجا را نداشته باشم. پس بهتر است از اینجا بودنم لذت ببرم.

در ایستگاه قطار هوشی مین، به نمایشگاه های عکس فوق العاده Nam Hai رفتیم. همسرم گفت: این تصاویر زیبا هستند اما واقعا ارزش هزینه کردن دارند؟

البته من هم نمی دانستم چه بگویم ولی چند دلیل علمی و منطقی برای ولخرجی هایی که در این نمایشگاه ها اجرا شده بود، پیدا کردم. اوایل سال جاری، تحقیقی با عنوان یک زندگی فوق العاده: مصرف تجربه گرایانه و یافتن خوشبختی در انتشارات مجله روانشناسی مصرف نماینده منتشر شد که نشان می داد تجاربی مثل سفر، فعالیت های مربوط به بیرون از خانه، تماشا کردن از نمایشگاه ها و یا غذا خوردن در رستوران های شیک، شادی های طولانی مدت برای مردم به ارمغان می آورد. چیزهای مادی مثل خرید یک تلویزیون نو، چنین شادی هایی را در بر ندارد. بنابراین پیرو بحث رضایت طولانی مدت، ما هم طبق گفته دکتر توماس گیلوویچ، استاد روانشناسی در دانشگاه کرنل که این تحقیق را شروع کرد، عمل کردیم و با خود گفتیم، چرا که نه! یک اتاق رو به دریا در Nam Hai که یک حمام و دوش بیرونی به میزان دو برابر حمام آپارتمان خودمان در بروکلین است، رزرو کردیم.

Nam Hai که در ساحل ناب هامای و کرانه مرکزی ویتنام در زمینی به وسعت 35 هکتار واقع شده، جزو برترین هتل های روز جهان محسوب می گردد. (بهتر است بدانید که در حال حاضر بیش از 1200 نقد عالی در خصوص این هتل در وبسایت جهانگردی TripAdvisor موجود است .)

در این هتل 60 ویلای کوچک با تمام امکانات وجود دارد که دارای تخت های پرده دار و اتاق های مشرف به دریای جنوب چین می باشند. بعلاوه 40 ویلای بزرگ دیگر نیز در این هتل وجود دارد که هر یک 5 اتاق خواب، استخر اختصاصی و یک پیشخدمت دارند که برای ارائه خدمت رسانی به مشتریان در دسترس اند. از آنجایی که این هتل در سال 2006 افتتاح شده، جوایز بسیاری از جمله Travel + Leisures Worlds Best Designed Resort in در سال 2008 را از آن خود نموده است. این هتل بعلاوه مورد تمجید موسساتی همانند Conde Nast Traveler ، Formers Review و Australian Gourmet Traveler نیز قرارگرفته است. سال جاری، این هتل جایزه برترین هتل تفریحی را از طرف موسسه آقا و خانم اسمیت دریافت کرد .

ما را با یک خودروی خصوصی و مشکی رنگ از ایستگاه راه آهن تا هتل رساندند . احساس می کردیم دو کودک بازیگوش بودیم و علی رغم بزرگسالی مان، مثل بچه ها ادای آدم بزرگ ها را درمی آوردیم؛ آن هم در مکانی که کاملا برایمان غریبه بود. دربان با یک کالسکه کوچک و زیبا ما را به سمت ویلایمان هدایت کرد. راستا رفتن تا ویلا بسیار سرسبز و پر از گل و گیاه بود. لحظه ای که در ویلای مان را بست، از فرط شادی و مسروری نمی توانستیم خود را نگه داریم؛ درست شبیه به حسی بود که کوین در فیلم تنها در خانه بهنگام وارد شدن به هتل پلازا داشت. بلافاصله سراغ گجت های (وسیله مکانیکی یا الکترونیکی مثل موبایل و کامپیوتر و ...) اتاق رفتیم که تعدادشان هم بسیار زیاد بود . سپس از تماشا اسباب بسیار زیاد حمام شگفت زده شدیم؛ گلبرگ های گل رز برای وان حمام بسیار ما را مسرور کرد .

سطح لوکس بودن هتل در این حد است که اگر روی بطری آب شما شن نشسته باشد، پاک کردنش برای کارکنان هتل امری عادی است. از دیگر خدمات هتل، روشن کردن شمع به وسیله کارکنان به هنگام غروب و آماده سازی تخت خواب شما که با ملحفه ای از جنس ابریشم بافته شده اند، می باشد. آثار هنری گران قیمت ویتنامی از سقف های بلند هتل آویزان است و حمام های مجلل اتاق ها رو به یک باغ اختصاصی باز می گردد که می توان از دوش روباز آن نیز بهره مند شد.

اما عامل شگفتی اصلی هتل در طراحی آن می باشد که به وسیله معمار معروف یعنی ردا املو اجرا شده است. همان طور که موسسه آقا و خانم اسمیت هم اشاره نموده است، اینجا مکانی با طراحی مدرن و پیشرفته است و هیچ چیز معمولی و در حد عادی در اینجا وجود ندارد. این مکان طبق ساختاری خاص ساخته شده و دارای 8 تکسرای اختصاصی می باشد که همگی در میان گل های نیلوفر آبی و حوض ماهی قرار گرفته اند. در اینجا می توانید از درهای بزرگ فرانسوی به یک فضای باز بروید که مکانی برای آرامش یافتن در کنار حوض آب و روی یک تخت به همراه کوسن نرم می باشد و همزمان در بسیاری از مراسمات و جشن های آرامش بخش شرکت کنید. هرگز دوست نخواهید داشت این مکان را ترک کنید. وقتی کلارکسون اینجا را دید، معتقد بود که انسان باید به قدری اینجا بماند و استراحت کند تا استخوان هایش آب گردد و از اینجا با عنوان شگفت انگیزترین تفریحگاه در کل جهان یاد می کرد.

به قول دکتر گیلوویچ، ما نتیجه کلی تجارب خود هستیم. او در ادامه می گوید، یکی از دلیل های این که، خرید از روی تجربه می تواند یک شادی و لذت طولانی مدت در ما ایجاد کند، این است که تجارب می توانند، ما را عمیقا به دیگران متصل نمایند. البته یک دلیل منطقی پشت این موضوع وجود دارد؛ ما لحظات خاصی که با نزدیکان مان می سازیم را بسیار بیشتر از لحظه خرید کالاهای مادی به خاطر می سپاریم.

روشن است که کسب این تجارب، ضرورتا گران تمام نمی شوند. اما وقتی به گذشته و رابطه زناشی سه ساله ام با همسرم نگاه می کنم و یاد خرید چیزهای زیبایی که برای اولین آپارتمان مان خریدیم، سفرهای مقرون به صرفهی که باهم داشتیم و یا اقامت مان در Nam Hai می افتم، می بینم که همه این ها به عنوان نقاط عطفی در زندگی مان ثبت شده است. از همسرم خواستم تا از پذیرش هتل بپرسد، هزینه 24 ساعتی که در اینجا گذراندیم، چقدر شده است. وقتی که تسویه کردیم، متوجه شدم هزینه اقامت یک ماهه را خرج نموده ایم. آن روز، بدون شوخی برترین روز زندگی ام بود.