تک درنای سیبری وارد تالاب فریدونکنار شد - وبگاه مجوز بازی

به گزارش وبگاه مجوز بازی، تک درنای سیبری معروف به امید امروز در تالاب فریدونکنار فرود آمد.

کوروش ربیعی رئیس اداره حیات وحش محیط زیست استان مازندران، گفت:

درنای سیبری معروف به امید صبح امروز چهارم آذرماه در دامگاه فریدونکنار مشاهده شد. با وجود اینکه پیش بینی می شد این پرنده اوایل آبان ماه به منطقه مهاجرت کند، این پرنده امروز در منطقه فرود آمد.

وی اضافه کرد:

این درنا معمولا تا اوایل اسفندماه در منطقه باقی می ماند اما امسال به دلیل شرایط آب و هوایی و منطقه ها طولانی تر که در جهت برگشت وجود دارد و نیز وجود پاییز گرم تر، مهاجرت دیرتر صورت گرفت.

ربیعی شرح داد:

حضور درنا به محیط زیست گزارش داده شد و بر محیط بانان بر حفاظت بیشتر از این پرنده تاکی شد. مردم درنا را دوست دارند و نباید تهدیدی برای زندگی این پرنده در تالاب ایجاد شود.

رئیس اداره حیات وحش محیط زیست استان مازندران با بیان اینکه از گله غربی درنای سیبری همین یک مورد آن باقی ماند، یادآور شد:

درنا از فریدونکنار به منطقه ها یا حوضه آبی دیگر نمی رود؛ این پرنده طرفداران خوبی دارد و حدود 6 محیط بان آن را حفاظت می کنند.

درنای سیبری پرنده ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده درنا است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز می کند. درنای سیبری پرنده ای بزرگ با قدی نزدیک به یک ونیم متر، فاصله دو بال بیش از 2 متر و بدنی یکدست سفید است که پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته است.

پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است.

درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می شود. جمعیت شرقی تابستان در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستان گذرانی به شرق چین می آیند، از اعضای این گروه بیش از 3 هزار درنا به جای مانده که زیستگاه زمستانی تقریبا تمام آن ها در دریاچه پویانگ و اطراف آن است. جمعیت غربی و مرکزی تابستان ها را در سواحل رود اوب واقع در غرب سیبری و یاقوتستان گذرانده و سپس گروه مرکزی برای زمستان گذرانی به هند و گروه غربی به شمال ایران می آمدند. از گروه مرکزی در سال 1992 تنها یک جفت به جای مانده بود و آخرین آن ها آخرین بار در سال 2002 دیده شده و احتمالا این گروه منقرض شده است.

از جمعیت غربی آن نیز که تابستان به شمال ایران می آمدند از زمستان 2007 تا به امروز تنها یک پرنده به جای مانده است که زمستان ها به تالاب فریدون کنار می آید. جهت مهاجرت این یک پرنده از فریدون کنار به سوی سواحل غربی دریای خزر ادامه پیدا کرده و پس از گذشتن از استان گیلان، جمهوری آذربایجان، داغستان و منطقه آستراخان روسیه به سوی شمال قزاقستان رفته و سپس تا رودخانه اوب در نزدیکی اقیانوس منجمد شمالی ادامه می یابد.

امید که یک درنای سیبری نر است، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است که هرسال به تنهایی مهاجرت زمستانه خود را انجام می دهد. اهالی منطقه فریدونکنار و ازباران، اهمیت زیادی برای حضور این پرنده در منطقه قائل هستند.

طول این پرنده 135 سانتی متر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در منطقه ها تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه ها به سر می برد.