خبرنگاران عصر غافلگیری - وبگاه مجوز بازی

به گزارش وبگاه مجوز بازی، زنجان - خبرنگاران - انگار صد سال از روزی که آخرین بار رستوران رفتیم می گذرد، از آخرین مصافحه، از آخرین مسافرت، از آخرین زیارت و نماز آدینه و جماعت، از آخرین دورهمی، از آخرین مهمانی؛آخرین مدل از کرونا درس بزرگی داد.

شاید این بزرگترین درس اش به بنی بشر بود: اینکه تو ای بشر! با وجود همه دین و مذهب و تاریخ و تجربه و دانش، با انواع هوش های طبیعی و مصنوعی و متصل به ماوراء یا منقطع از آن، با همه توانی که به خصوص در این 200 سال اخیر صرف تبدیل همه چیز به کالا نموده ای، با قدرتی که همه جهان را به خدمت گرفته ای و منابع را بی اعتنا به سهم آیندگان به صف مصرف رسانده ای، هنوز به راحتی غافلگیر می شوی طوری که ناچاری خودت، خودترا زندانی کنی و به تنهایی ازلی خودت بیندیشی.

انسان غافلگیر شده به راحتی شکست می خورد و به راحتی احساس خسارت می نماید و به راحتی وا می دهد. حالا به تعبیر پائولو جوردانو نویسنده ایتالیایی کتاب در روزگار آلودگی حتی می توانیم روی کاغذی بودن پایه های تمدن بشری فکر کنیم. در عصر غافلگیری و آلودگی، همه قابلیت ها و کارآمدی نظام ها خلاصه شده در توان بهداشتی و مراقبتی؛ همه زرادخانه های هسته ای و زاغه های مهمات حکم همان نقره خام حکایت گلستان سعدی است که در بیابان، فقیر سوخته را / شلغم پخته به که نقرهٔ خام.

بزرگترین هراس نیز هراس فرداست، پیروزی بر کرونا بدون درس دریافت از آن! انسانی که در این سال ها بسیاری از جاندارانی را که در این کره خاکی، سهم حیات شان مقرر و مقدر بود به جرگه منقرض شدگان اضافه نمود، چه درسی از این غافلگیری باید بگیرد که به این همه خسارت مادی و معنوی اش بیارزد؟ جز اینکه بپذیرد قرار نیست بر همه چیز پیروز گردد و همه چیز ابزار نهانخانه قدرت و دارایی او نیست و باید مرز داشته باشد و در غیاب آیندگان، در خصوص دارایی و سهم آنها از زمین تصمیم نگیرد و اقدام نکند؟ انگار نیشخند بزرگی در دل ماجراست که کووید-19 به ریه قربانی خود حمله می برد، عین انسان که سال هاست ریه زمین را نشانه رفته؛ با ویرانی محیط زیست و برچیدن جنگل ها و سیاه کردن دل آسمان!

جهانی پساکرونا به شرط درس دریافت از عصر غافلگیری و آلودگی بی تردید جهانی دیگر و بسیار پراحتیاط تری خواهد بود. اگر نظام های سیاسی نخواهند به بهانه کنترل سلامتی، روی مچ دست همه مردمان ردیابی کار بگذارند و مدام در تعقیب اش باشند که نکند کار ناخوشایند بکنند، پساکرونا جهانی زوال کسانی است که سلامت و آرامش درون مرزهای جغرافیایی کشور خودشان را مستقل از سلامت و آرامش درون مرزهای جغرافیایی دیگران قلمداد نموده اند. کسانی که به پساکرونا برسند، عین کسانی که به فردای جنگ دوم جهانی رسیدند، جهانی دیگری خواهند خواست و خواهند ساخت.