تفال به حافظ امروز شنبه 16 مهرماه 1401 - وبگاه مجوز بازی

به گزارش وبگاه مجوز بازی، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

عیشم مدام است از لعل دلخواه

کارم به کام است الحمدلله

ای بخت سرکش تنگش به بر کش

گه جام زر کش گه لعل دلخواه

ما را به رندی افسانه کردند

پیران جاهل شیخان گمراه

از دست زاهد کردیم توبه

و از فعل عابد استغفرالله

جانا چه گویم توضیح فراقت

چشمی و صد نم جانی و صد آه

کافر مبیناد این غم که دیده ست

از قامتت سرو از عارضت ماه

شوق لبت برد از یاد حافظ

درس شبانه ورد سحرگاه

توضیح لغت: مبیناد: مبادا که ببیند، فعل دعایی نفی

تفسیر عرفانی:

از لعل یار خوشی ام دایمی است. خدا را شکر که همه چیز مطابق آرزویم است! مقصود او از این شعر این است که، وارستگان درگاه معشوق، پیوسته در اندوه فراق دوست به سر می برند و پیوسته از دوری او در تب و تابند. از این رو طالب وصالند تا بدین سان اندوهشان به شادی مبدل شود و بتوانند در پیشگاه حضرت دوست کام دل برآرند.

تعبیر غزل:

انسان هایی که طعم عشق واقعی را چشیده اند، همه چیز را به خاطر عشق واقعی فدا می نمایند و از بذل عزیزترین چیزی که نزدشان است، دریغ نمی ورزند. خوش به حال تو اگر بتوانی عشقی را که اینک در دل پرورش داده ای، به سر منزل وصال برسانی.